Ben lafımı tutarsam, lafım da beni tutar belki diye yazılmıştı.Hep lafım beni tuttu...

BEN LAFIMI TUTAYIM, LAFIMDA TUTSUN BENİ


Dilimde bile bile tutmam sözümü tutmam!
Gerekirse ortadan parçalarım kalemi.
Söz dilden çıktı ise kim söyledi unutmam.
Namım yayılsın namım çözdüm cümle alemi.
İstemem bu başıma ne hükümdar ne paşa,
Ulu orta diyemem : ’’Padişahım çok yaşa!’’


Kalemim var inceden; ince ince yazmakta
Baş üstüne baş kestim defalarca biline.
Kimine mesken oldu nice mezar kazmakta
Yalan yanlış yazdığım okunmadan siline.
Bilirim ben bilirim, erbâb değilim hâşa,
Naçar kaldı ayağım vurdum başımı taşa.


Alnım açık yüzüm pak, dostla selamı kestim
Arkadaşım olmasın yolumdan yürümeyen.
Boşuna delirmedim kah gürledim kah estim
Dostun en has olanı; dalımda çürümeyen.
Beş kurşunlu namluyu kaç kez dayadım başa?
Babamı da silerim; kan doğrarsa hep aşa!


Sustukca konuşan var, susmakta çare değil
Diller torba değil ki ne büzer ne bağlarsın.
Ağızdan çıkan sözün bir kez önünde eğil!
Dilim seni... ! Diyerek hiç durmadan ağlarsın.
Zemheriye kapılır, baharın döner kışa,
Otur bir düşün hele, dur denir mi akışa ?


Baltayı taşa vuran odunu yardım sanır,
Adalet istiyorum bu başım kıldan ince!
Hesabı yanlış olan bir yere vardım sanır,
Dosta dostta denmezmiş hatası söylenince!
Bir kağıt bir de kalem, yaz gülüm kalem kaşa...
Kusuru ararsan çok, yaz ki dağ tepe aşa.!


ELİF KESKİN KARABULUT .../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
24.02.2014/ 00:55 bitiş


RABBİM KİMSEYİ ÜÇ MAYMUN ETMESİN...amin.

Şiirime nefesiyle can veren ’’ Turgay COŞKUN ’’ abime teşekkürlerimle...