Değişmeyen kadere
Ah şu koku ne güzel bir koku
Ana kokusu Yar kokusu gibi, geliyor burnuma Uyu diyor Dokunuyor saçlarıma Anılarım var gözlerimin altında Gözlerim kapalı Hayallerim dolaşmaktayken karşımda Pişmanlıklarım Terler boşaltıyor vücudumdan. Geçmişte, İsteyip’ de, yapamadıklarım gelince aklıma Ve! Ölümün! Kokusu doluyor burnuma. Yerinden zor kalkan kipriklerim aralanırken Aklım gelse’de başıma. Uzanıyorum! Bu günüme şükretmek, Unutmak istiyorum, geçmişime dair neyim varsa Elimde, değil, İstemesem’ de ben, geliyor yine’de aklıma. Yokluğun gözü kör olsun. Zengine köle yapar İnsanları, perişan edermiş hayatında. Lanet olsun, Böyle değişmeyen değiştiremediğim kadere Ne diyeyim ben. Ahmet Yüksel Şanlıer 07 Mart 2015-03-07 |