Artık..
Avare martılar uçuşur,
Hayellerimin ufkunda.
Ne gözlerimde o pırıltı,
Ne de,
Gönlümde gelincik bahçeleri.
Kim bilir..
Belki de
Çok ta vakitsiz geldi
Beklenen o sessiz gemi.
Usulca yanaşmış
Bu ıssız limana..


Ne olur..
Siz söyleyin Kaptan’a...
Biraz beklesin beni..

Azad edeyim..
Şu son ümitlerimi,

Ellerim..
Buz kesmiş ellerim..!
Yardım edin
Açın şu avuçlarımı,
Bırakın hayellerimi..
Bırakın esen rüzgarlara.
Yaşasın onlar...
Gitmesinler benim gibi,çok uzaklara.

Belki vakit bu vakit,
Belkide..
Çeyrek var,ağır ağır demir almaya.
Elveda demeye, bu son limana...

Hadi artık...
Siz de gidin çocuklar,
Açın yelkenlerinizi,
Açın..
Yeni yeni umutlara..

Ben...
Biran önce alışmalıyım zifiri karanlıklara.



Kim bilir belki de..
Yeniden tutunurum,
Beyaz bir martının,
o ipekten kanatlarına..!

Belki de..
Bir kez daha doğar güneş,
Ben ,dalıp gitmeden, zifiri karanlıklara..!