senden kalan yalnızlık
Bir bahar akşamıydı
Penceremin dibinde oturmuş Baykuşların naralarını dinliyorum Dinlerken seni düşünüyorum Gözlerim yaşla dolardı Dudaklarım titrek titrek ismini söylerdi Yıldızlar bana küsmüş bu gece Yalnızlığın almıştı benden, seni hatırlatanları Güneş doğdu vapur sesiyle uyandım Sahile koştum Martılar çığlık çığlığa seni haykırıyordu Sanki gitme diyor muşçasına Bugün bir arkadaş buldum kendime İsmi senden kalan yalnızlık Dertleşir, ağlaşırız saatlerce Baharlar olmasın istiyorum Kavuşayım derken yalnızlığınla boğuşuyorum Şimdi martı seslerinin tiz çığlığındasın Seni düşünüyorum, gidişine ağlıyorum |