Savaş zamanı çocuklarıyız.
Yokluk nedir ? iyi biliriz.
Çayı,ıhlamuru şeker yerine,
Kuru üzüm ile içenlerdeniz.
Bezi,gazı,tuzu,ekmeği,
Karne ile alıp,şükredenlerdeniz.
kederi,sıkıntıyı cefayı,
son kertesine kadar çeken,
Nasiptir,kaderdir diyenlerdeniz.
Dosta vefayı unutmaz,
Fazlasıyla öderiz.
Çok büyük hayallerimiz yoktur.
Büyük,büyük şeylerde,
Gözümüz hiç olmaz.
Küçük,küçücük mutlulukları yeğleriz.
Nereden gelip,
Nereye gittiğimizi biliriz.
Geldiğimiz yeri,
İçimize sindirir,hazmederiz.
Özümüzü unutmaz,
Kemlik’ten korumayı biliriz.
Yücelirken,
Alçak gönüllü kalmayı da biliriz.
Zillete boyun eğmeyip,
Dik durmayı da biliriz.
Yeri geldiğinde,
Sükutun altın olduğunu da biliriz.
Yüreğimizle sever,
Gönül gözüyle bakarız.
Alçak gönüllü,gani gönüllü,
Yaşarız biz.
Öyle gördük atadan,
Öyle öğrendik,anadan,babadan.
Mahalle kültürüyle yetişen,
Nesilleriz biz.
herkesten bir şeyler aldık,
Bakkal amcadan,Ayşe teyzeden,
İlkokul öğretmenimizden,
Çok eski zamanlardan,
Ama hep iyi yürekli,koca yürekli,
Hep güzel insanlardan.
Tuğal KÖSEMEN