Zaman derin bir kuyu
Zaman derin bir kuyu sanki
beni benden edip yok ediyor ömür dediğin hayat yolu bir gün mutlaka sonu ölüm yokuşuna varıyor kırık dökük hatıralar yıllardan sonra nasılda anılar defterinde karalanıyor bundan böyle ne sen beni tanırsın, nede ben seni saçların aklarında insan denen varlık aşkı bir daha asla yakalayamıyor hafızam derin bir boşluk da sanki gözlerimin önünde kaybolup ufalanıyor Nedir bu saplantılı öfkeli kırgınlık gönüllerde hep bir acı söz yuhalanıyor bardaktan boşanırcasına akan gözyaşları sanki sele karışmış yanağımı ıslatıyor çırpındıkça kaderin ağında şu deli yürek hayat denen manevrada köşeyi dönerken ıskalanıyor düğüm düğüm üstüne atılan aşk hayatın en değerli yerinde anı fırsat bilip bağrından zorla kopartılıyor ah şu sırçalanmış sevdalar yarım yarım dizelerde haz adında kalpler neden hiç tat alamıyor hayat bir varmış la bir yokmuş misali , insan denen varlık kahramanlıkta kendi kaderine terk edilmiş masalına oynuyor deli dolu garip sevdalarda gerçek sevenler hep itiliyor hor görülüyor her gün içtiğimiz ,şu bardak bardak su gibi, bira, da insan denen varlık,hem sarhoş hem avare geziyor neden gönlündeki mayanın insanoğlu bu dünyada hiç farkına varmıyor şiir c.ceylan yılmaz |