Elerimde cam bardaklar..

rüyanı gördüm

dudaklarımı öptüğün belime sarıldığın

ve pişmanlık kadar örtüldünmü içine

sen camdan bir evde yaşarken

yazılar olurum ...


kapılır yelkenlim rüzgara

düşüncemdeki herşeyin adıdır

kendi aklımdan şüphe ederim

lakin sevgilim

ben şimdi ne kadar delirirsem delireyim

yinede bilinç arayıp bulur seni sevme isteğimi


karar
mavi,
özgürlük ...


çıngı bir gün yangını çıkaracak

ağlamak kayboluyor

gülümsemek yersiz

durmak biraz durmak

toplu iğneden daha küçükçe

kımıldamıyorum...

ve pencerede düşünümü bitmiş bir saksı

kötü kokar

kısalıklar ve tartı

din ve tanrı

sekip sekip tekrar konar inanç

korkak yaylı zemine


Etkisi kalmamıştır

bir oda yalnızca

bir su bardağına hapsolmuş

açılmıştır kapaklar


ciddiyet cinnet gibiydi

odada

bir tahta kurusu

benim kemirilmiş mürekkebim

istemek gerekli istemek

tırnaklar keskindi derim yumuşak

aylardan ne yada günlerden hangisi


ben kahveringi gölün tehlikelerinde kırmızıydım

cehennemin işiydi kızartmak


son söz irkintinin

geri çekildiğinde sular

deniz savurganlaştığında

bir bahar sabahı dalmışlığı,

kapladığında gerçeklik anlaşmasını


üzülmenin sonu yoktur

ne tuhaftır saklılık

bir kabuğun içinde

sisli düşüncende ne zordur karar vermek

anlatamamaktır

tohumu söndüren

ne gariptir benlik

ayrılmaz tırnak etimden

aşkım kaçmıyor utangaç bir çocuk gibi

vurdum duymazda değildir

sakladım sana mavileri

yeşilleri bağışladım

Aşığım

kör ve uykusuz

ellerimin elleridir ellerin

bir eldiven gibi giydiğim ..

ve gerçek tınısız bir kuşun özgürlük mağduriyeti

ve sen içerde bir yerde şakıyan şarkım

gerçek ve yalanın arasında sıkışmaktır seni sevmek...