’’Nereye’’ dedi...
’’Bilinmeze’’ dedim...
’’Ben de gelebilir miyim’’ dedi...
’’Sen benim kaynadığım sularda buhar olamazsın.’’ dedim.
’’Sustu’’...
’’Sustum’’...

NİHAYET


Bir sessiz gemidir bu şu deryada savrulan
Zamansızca seyreder gökyüzü pusudadır
Vursun azgın dalgalar, çırpındıkça devrilen
Başı boş hayallerim ölüm uykusundadır...

* * *

Gel hey..! Diyorken kaptan, belirsizdir rotası,
Yankılanıp durmakta, martıların sesleri.
Sanki yere yığılmış, gökyüzünün çatısı,
Yosun tutan taşlara sarılmış tüm süsleri.


Sağa sola çevrilir, oysa ki dümen kırık,
Bu amansız seferin belli ki dönüşü yok .
Kuru bir nefes ile düğüm düğüm hıçkırık ,
Suda yanar yıldızlar, çaresiz sönüşü yok.


Ruhlar prangalıyken, bedende can telaşı
Gece mi yoksa gün mü, karanlıkta güneşte
’’Çilesi’’ Der yarının, ne sonu var ne başı...
Kan kusan yakomozlar, sönüyor her yanışta.


Her dalgada kum olup, dibe vurmuş kayalar
Suyun üstüne çıkmış yalpalanan mor balık
Bir beyhude masalda, umarsız tüm rüyalar
Ondan mı bu sessizlik, ondan mı kalabalık?


Zaman; zehir püskürtten çıngıraklı bir yılan
En izbe köşelerde, sıkışıp kalmış gemi .
Çoktan ustan silinmiş, evvelce varsayılan
Bu gözlerden süzülen göçmen kuşun matemi!


Hangi düşün kabusu, hangi düşün korkusu?
Sular kaynaya dursun, bu ateşli hamamdır...
Sükunetin ardından, çalar ölüm şarkısı:
Bil ki bu son fasıldır, ’’ Artık vakit tamamdır.’’


ELİF KESKİN KARABULUT.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
KAYIP DÜŞLER.../ 06. ? .2003

Şiirime nefesi ile can veren ’’TURGAY COŞKUN’’ abime teşekkürlerimle...