Gördüm ben...
Altı üstü bir kadın, deyip de şımaranı
Dönüp dönüp yan gözle, bakanları gördüm ben. Hindi gibi irkilip, yüzsüzce kabaranı Haksız iken yorganı, yakanları gördüm ben. Bir ceket pantolonla kendini adam sanır Uydurduğu masala kendi bile inanır Erkektir başı gökte bir tek kendini tanır Yakasına al gülü takanları gördüm ben. Hatasını anlayıp bin defa söz vereni Çiçek diye çimeni toplayıp da dereni O gül yüzlü kadını ahu gözlü cereni Saçlarından tutup da çekenleri gördüm ben. Kezzap atıp yüzüne gözlerine kaşına Aldırmadan masumun o içli gözyaşına Hunharca vurup vurup öldü diye başına İsimsiz mezar taşı dikenleri gördüm ben. Kız evi naz evi ya sıkılan utangacı Kadının gücü yetmez diyen dili vurkaçı Ben güçlüyüm deyip de çürük köksüz ağacı Toz dumana katıp da yıkanları gördüm ben Ulu orta bağırıp söz ile çatanları Sonra koynuna alıp yastıkta yatanları Lanet edip eşine sokağa atanları Sığınma evlerine sokanları gördüm ben. Hak verip dinlemez ki bahsetse de derdinden Nasılsa uzak artık memleketi yurdundan Sanki masummuş gibi ağlayıp da ardından Sahtekarca gözyaşı dökenleri gördüm ben. Zaman gelir unutur karısını övmeyi Anaya der bu gelin bilmiyor baş eğmeyi Eziyet olsun diye gömleğinden düğmeyi Koparıp diksin diye sökenleri gördüm ben. Kadına el kaldırmak yiğitlikse yol bitmiş Sevgi saygı hak gele bizden adamlık gitmiş Zalim aynı zalimdir yaşı olsa da yetmiş Mapusta er boynunu bükenleri gördüm ben. Şair:İsmail Kurt 21.02.2015 |
Saygılar...