Bir Temmuz yarasıyım, Ağustos un gözyaşıyım

Eski, yırtık hayaller var gözlerimde
Bir Ağustos gecesi
Hiç unutmam
Havada yağmur var
Bulutlar üstüme kadar çökmüş
Göz gözü görmüyor
Koşturuyorum
Nereye
Kime gittiğimi bilmeden
Yaralar kabuklarından sıyrılmış
Avuçlarım gözyaşları içinde
Kimilerine göre yağmur

Rüzgar şiddetli esiyor
Kafama kadar, geldiğinde duruyor kafamın içinde
kıyametler kopuyor çünkü
Damda yatanlar içeri koşturuyor
Benim nefesim kesiliyor
Duruyorum
Soluğum
Kalbim
Bir acayip atıyor
Nefesim ciğerlerime batıyor
Bu acılar bana reva mı anne
Ben neden koşturuyorum
Kimden kaçıyorum
Kime gidiyorum
Yerimden hiç kalkmadan

Eski, yırtık hayaller var düşüncelerimde
Islanmışım
Sırılsıklamım
Üşümüşüm
Dün’lerin kollarına sarılmışım
Ve susamışım
Benim neden kimsem yok anne
Gidenler neden geri dönmüyor?
Yollar mı kapalı?
Yoksa gittikleri yermi çok uzak anne?

Eski, yırtık bir düşünce var
Hayır yalan söylüyorum anne
Sen üzülme diye yalan söylüyorum
Hiç bir şey eskimedi içimde
İçim paramparça
Ama o tek parça halen yüreğimde
Hep gözlerimde
Bir Ağustos akşamı
Hava soğuk
Sokaklar ıssız
Yağmur yağıyor
Bardaktan boşalırcasına
Elimde eski bir resmi ıslanmış yüzü siliniyor
Gözüme yüzü, gözü doluyor
İçim acıyor ve ben yerimden kalkmadan
Yaşlanıyorum
Yaşlandıkça,
Daha da çok seviyorum
Toprak kokusu
Bir acayip geliyor
Islanmışım
Üşümüşüm anne
Beni bir Ağustos gecesi yıkıyorlar
Aslında ben bir Temmuz gecesinde ölmüşüm.

| A. Haluk Fidan

01/08/2014
00:00/Diyarbakır