SEN GİTTİN YA
Sen gittin ya ev sessiz, doğa sessiz, kent sessiz,
Senmişsin taş duvara nefes veren, can veren, Sen gittin kalem sessiz, şair sessiz, rint sessiz, Senmişsin gönüllere aşkla heyecan veren. Yoksun ya, hasretinden gönül yalnız, dil yalnız, Duyguları yazacak kalem suskun, el yalnız, Kar kaplamış yolları, sana giden yol yalnız, Tereddütsüz gelirim olsa yolu gösteren Gittin ya, oda suskun, kapı suskun, cam suskun, Yağmur yağsa damlamaz, üstümdeki dam suskun, Günün yorgunluğundan efkârlı akşam suskun, Kavuşunca sökülür göğsümdeki cenderen Biri olmalı derdin, her an biri olmalı, En derin bakışlarla gönüllere dolmalı, Solacaksa bu güller ikisi bir solmalı, Sen yoksan açmaz olur dalında yediveren Sanma huzurlardayım, yokluğun taştan ağır Hasretine düşmüşüm yanıp duruyor bağır Ya çık gel, ya da beni kendi yanına çağır Coşari’yi ortada bırakıp gitme ceren İbrahim COŞAR |