UĞRAMALAR - I
Paslı bir kuzey akşamında doğdum,
Küllenmiş yolculuklar bırakarak ardında bir gebeliğin. Laleler soğandaydı, Eli kulağındaydı Bilâl’in. Çıplaktım; Pürüzsüz bir eski çağ heykeli gibi. Eylül’dü; Toprak, yaprakla örtüyordu doğurgan yerlerini. Beniyse, Üstüme titreyen annemin elleri. Tam, hüzne karşılık geliyordu adım, Nüfus kayıtlarına yazıldı yaşamak hevesi uğruna… Yaşamak... Tüm umutların hatrına Annemden geçerken, bir uğradım. |