dize düştü yine dağlı ağrılar
hiç ısıtan bir güneş doğmadı ki
şu kara bahtıma
içimde düğümleniyor yine ömrü kara sancılar
sakın ha el değmeye siniz kahrıma
*

sokakları bir gören bir duyanınız hiç var mı
kaç sahipsiz çocuk ağlıyor
kaç donmuş ceset yatıyor umursamazlığımızın koynun da
veya girin ki evlere kim gözlerini huzurla kapatıyor
kim boynu büküklüğü doğrul ta bilmiştir
ahdimiz yok andımız yok hep kem çıkıyor sözler
atiye kör kalmış duygusuz gözler
*

kanıyor yüreklerdeki acı ve hicran yığınları
gelecekten haber aramaz bir nesil
vurdum duymaz doğrulur yeni yetme çocuklar
kir ve yasak yataklar sevişme senaryoları türetirken
bize namusu onuru gurur ve şerefi bir özge öğretmişken
bir can aslan gibi direnmişken pisliğe
durma gayri
hainlik içlerimize bir bir nakşedildi para pul ipliğinden
Allah-u Ekber dağlarına yazdı bile adını yüceden yüce
doksan bin canın kızgınlığından
*

haydi bakalım rast gelsin bu dümensiz gidişe
gemi yalpa yaparken kaptansız
fareler her dem fırsat kollayıp beklemekte
içimizde boşaltılan değerler rastlamaz ki bir daha
son nefes hançer gibi
ölüm bile bize ıraktan şapka örter
kim ister ki bu mendeburluğu
Rabbim kara bulutlarını bir bir birikmekte
bu arsız hayasız gidişe
yakında yağdırır kurşun gibi yağmurunu
zeytin dalları kurudu bile
şimdiden tütüyor her tarafta barut kokusu
*
*

bize biz öz ellerimizle ettik nasılsa
kendi eden bulur elbet
ağlama
gün bile geceye gebe gelmeyecek bir daha aydınlığımız
bak ufka ucu göründü işte tünelin
kuduz veba olmuş gibi tıkılacağız zindanlara
bir zaman ki yurdumuz da olacak bize gardiyan
uyan
uyan be
uyan
artık geçip gitti bahar kış gelmekte
çok geç olmadan keşkeler doğmadan uyan
bak her taraf zifiri karanlık
çöktün ki ne çökeceksin
son vaktin çaldı çalacak hükmün anlık…
***


(19.02.2015) AZAP…