SAMAN ALEVİöyle bir öfke parlıyor sanırsın yakacak ormanları bir kelime, bir işlem çık içinden çıkabilirsen diliyle yaralar açar insanın içinde... dönüp bakmaz bile sen erirsin, ayazın vurduğu yerde... ya susar kıyamet sessizliğinde... un ufak olduğun avuçlarında... savrulur gidersin deli poyrazlarla... lal olup sus dilim uçur kafesten muhabbet kuşlarını! acının biri diner başka bir sancı başlar yürekte... alev aldı bütün samanlıklar işte kurtarılacak değer kalmadı saklananlar içinde... bittiği yer başlangıç noktası al verdiğin bütün adanmışları sibel |
samanlıklar işte
kurtarılacak
değer kalmadı
saklananlar içinde...
BÜTÜNÜ GÜZEL AMA BURADA KALDIM ADETA...
VE KUTLADIM USTA KALEMİ...
SEVGİYLE..