Porselen Yüreğim Harika Ufuk’larında / 2Melekler diyarından geçtim bir azrailin şah damarımı emişini geçemedim sanırım bir de o bilmiyor sensizliğin emmişini yoklarını batırıyor öyle acı veriyorsun ki beyin damarlarım kanıyor omurgasından kuvvet alıyor kuvvetsiz ümitsiz değilim gene de bu yüzden aşk şah damarımla emişiyor bu yüzden aşk-ı hayat şah kanımda ölmüyor bu yüzden zifiri karanlığın asi mavi düşleri ay ışığına beşik kurmuş sallanıyorken beyin jimnastiğim ölmüyor sonra ! gecenin şavkı zevaline vuruyorken omuzlarıma Harİka bir peri konuyor sen diyor sen sen hep iyi ol benim kadar değil benlerim kadar iyi ol içimdeki sen kadar susuz kalmış zehr-i mar kadar iyi ol git sen cennete gir ben ayağın bastığın toprağın olurum git cehennemde yanan ateşim ol kızgınlığına açan gülün olurum git bir canımız bin derdimiz olmasa nasıl ruhum külüne şükür bulsun git dediğime inandın mı şimdi yenilgilere yenilendir ruhumu dirence dayanmayı öğret bana Harika ışığınla aydınlansın ufuklarım sarı yüzlü kırmızı şelbetli sancılar damıtmasın şiirler hayat yolcusu türküler tınısı yıldızları indirsin eteğimize gir cennete kova kova beni de çağır düşlerine nolur azad eyleme uçuyorum artık ..... nasıl olsa senin için ölen bir kadın var sevgili kalem dostum arkadaşım Harika UFUK esintisine ithafen ! naz-ü hüzündür yazılan belkide biz bize uçtuğumuz kanatlar Gülay GÖKTÜRK |