KARANLIĞIN ŞİİRİ
Gecenin zifiri karankığı kusuyor yanlızlığı tok ve gür bir sesle
Ki bu karanlık,şehrin kuytu sokaklarında bir şehir eşkiyası zalimliğinde Sarıyor şehri sorgusuz Ki bu rüzgar heybetli bir dağ aslanı soluyuşunda Yanlız bir şairi yanlız bir sevdayı anlatmakta şehir Bulutların hatırası kalmış yıldızlara Ve gök kubbeden haykırırcasına düşüyor bir şiir ak yorganın üstüne Gecenin zifiri karanlığı narin bir fısıltı bırakarak kulaklarımızda Bırakıyor yerini güneşe Bir daha buluşmak üzere şehrin kuytu sokaklarında |