ÖLÜMÜ SEZMEK
Bizden bir insandı geçen gün ölen
Yattığı yataklar şimdi huzursuz Gördüm onu ben gözleriydi gülen Hangi ışık yansa oda hep nursuz Bilmedim karanlık büyük bir şölen Odası sessiz değil geceleri Sanki ayet okuyan güçsüz bir ses Korkuttukça güçlenir heceleri Kapı ardındaki topraklı nefes Çözüyor cevapsız bilmeceleri Sabrı da bilmiş tattığı elemde Her tadışta hayatın neşesini Kıvrılan zevklerini bu âlemde Belki bırakılmaz bir şişesini Gördüm ki silip atmış bir kalemde Bir gerçeği anlattı anlatacak Kuytu rüyalardan gelen yankısı O rüyada ben asker o ses kaçak Tutuyorum ancak meçhul bir yası Bu yas bir şeyleri aydınlatacak |
saygılarımla...