TÜKENDİ MÜREKKEP
Eski bir sigara kağıdına doladım yalnızlığı.
Ayrılığa boyadım tüm duvarlarımı. Antik bir tiyatroda bıraktım figüranlığı. Zaten aklımda değildi suretin. Zaten unutmaya da hasret kalmıştı gözlerim. Sessizliğin, en sessiz olduğu yerdeyim. Keskin bir rüzgar esiyor. Savrulan yapraklar yine yalnızlığımı anlatıyor. Sonbahar çok tez geliyor... Nedense sonbahar her seferinde üzüyor. Oysa asırlara kafa tutmuştu yüreğim. Sanırdım ki bitmez şu defterim. Şimdilerde ise silik yazmaya başladı kalemim. Ve her zamankinden daha fazla titriyor ellerim. İşte sonunda tükendi mürekkebim. |