Dağ Çiçeğieteklerinde hasret yüklü dağın çiçeği sanadır seslenişim sana, hangi bulut’un siyahı değdi yapraklarına ve hangi rüzgar kırdı ince dallarını böyle hoyratça, sen dikenlerini batırmaya kıyamazken hangi eller acıttı ipeksi yapraklarını, hangi akşamın yağmuru ince ruhundan çiseleyen damlalar... dumanlı dağların sevimli çiçeği sanadır seslenişim sana, sen etrafını güzelleştirirken ruhundan fışkıran ince melodiyle, hangi nida larda ayyuka yükselip yapraklarını döke döke indin tüm serzenişinle... efkarlı dağların, yağmur yüklü çiçeği sanadır seslenişim sana, engin dağların, sızılı çiçeği sanadır seslenişim sana... kaç yaprak daha dökeceksin böyle daha, kaç elde kırılacak kaç hasrete solacak kaç yağmura ev sahipliği yapacaksın... yeşil dağların, umut kokan çiçeği sanadır seslenişim sana... bir kelebek misali gelsem konsam yapraklarına, kelebek narinliğinde sıkıca tutunsam dallarına ve uzatıp ellerimi incitmeden seni berelerine dostluğu şifa etsem, sürsem yaralarına kan reva kalmış gönlümü sen beni iyi etsen, ben seni... can kardeşim Hülya’ya atfen 11.02.2008 cumali efe |
Bir siir bu kadarda yansitmazdi..safliqi,duruluqu ve o cikarsiz sevqiyi..
Siirlerinin bize hissettirdiqi duyqu cok baska abim..
Her zaman siirlerini yüreqinden kalemine dök,dök ki bizde okudukca kendimizden birseyler bulalim
Hani bazen anlatamadiqimiz,dilimizin ucunda asili kalan duyqular varya,onlari bizim yüreqimizdende sen seslen..
Emeqine saqlik Abim
Sevqilerimle..