ÖMÜR MEVSİMİ’ME
Seni sevmekti yeniden doğmak
Hayatın tüm oksijenini bir nefeste içime çekmek Yar deyip de adını kalbime işlemek Seni sevmekti her anı sende yaşamak Yaşamaktı gözlerinden kalbine akmak Her doğuşta yeniden sarhoş olmak Bir yudumda seni ömür boyu yaşamak Her yudumda sana doyamamak Güneşin doğuş sebebiydi gözlerin Çiçeklerin kokusuydu tenin Bedenin dayanaktı bedenime Her günüme aydınlık, geleceğime güneşsin Gözlerindeki aşkı yoluma rehberdi Gittiğim yer kalbindi Konakladığım yer kuş tüyü bedenin Tüm yolların varış noktası sendin Aşkın diğer adıydın lügatimde Tüm sözlerin seni anlattığı Ama hiçbirinin sana yetmediği Aşktın sen kanıma işlenen Can suyumdum kana kana içtiğim Her içişte biteceksin diye korktuğum Yudum yudum içtiğim fakat ruhumda derya olan Can suyumdun kanıma karışan Özgürce uçtuğum tek daldın Her kanat çırpışımda bir kez daha âşık olduğum Her seferinde içime kattığın havaydın Muhtaç olduğum tek limandın gönlümü alan İki bedende BİZ olmamızı seviyorum; Gözlerimle seni anlatmak, gözlerinde beni okumak Ruhunun sıcaklığını ruhumda hissetmek… BİZ olmayı seviyorum Sen benim küçücük dünyamda kocaman güneşsin: Ömür mevsiminde içimi ısıtan Hayat yolunda yoldaşımsın elimi tutan Ruhunla ruhuma doğup aşkıma ortak olan bir eşsin Beni bana yönelten kılavuzsun Hayat arkadaşım, canımın ta içisin, Özlemim, hasretim, sevdamsın, Seni sevmeme sebepsin... |