DEVRİMİN OLURDU LEYLAM OLSAYDIN
SEVDA KERVANINDA YOLCU OLSAYDIN
Gönül vagonuna çok yolcu aldın Aldanıp nefsine yıllarca kaldın Dermansız derdine zehirler çaldın Nuhun tufanında yaşarsın ey can Nefs makinist olmuş sürer her yere Ruhunun her yeri yarayla bere Uyarsa da Mevla binlerce kere Günah denizinde yaşarsın ey can Gönül vagonundan çöpleri atıp Sevda kervanına gönüller katıp Dostun kucağını her gece yatıp Sevda kervanına varamaz bir can Her sözüm cevherdir anlayan dosta Aşkı sanıyorlar yüz ile kaşta Tohumlar biter mi ekilen taşta Şehir çöllerinde yaşarsın ey can Aciz Mithat boşa yıllarca yandım Gönül verdim yare, bir melek sandım Dostun derganında kana boyandım Dünyası cehennem yaşıyor bir can m kararmış |