ANNEMHayat öyle yordu, üzdü ki beni, Ne yapsam talihimi, güldüremedim. Beni almadan gitti o mutluluk treni, Tükendi umutlarım, tüketti annem. Sırtımda kocaman bir yük, ağır mı ağır, Geleceği görmüyorum, kulağım sağır, İstersen sende unut, istersen bağır, Hayat yordu beni, tüketti annem. Gözlerimden düşen, her bir damlayı, Verdiğin bu canı, benden almayı. Çektiğim acıyı, bir kez duymayı, Lal oldu yüreğim, tüketti annem. Öksüzüm desem, yağar mı? yağmur, Biraz beni tanıyın, atmadan çamur. Huzurum olsa da dört başı mağmur, Hayat yordu beni tüketti annem. Nevin KORKMAZ 03.01.2015 |