birikti kelimeler seni çağrıştırır,
beynim de sorular beni uğraştırır.
gözden yaş ha düştü ha düşecek,
bir damla geçmişi, geleceğe ulaştırır.

hiçbir cengaver yok ki meydan okusun
hiç bir aşık yok ki özlemine kavuşsun.
ve hiçbir büyü yok ki esrarı çözülsün
’dert’diye okunur,istediği kadar ’aşk’ yazılsın.

her anını yaşayan hisseder ne çektiğini
bilinmez ki anlatılarak dile düşen mi?
yoksa,anlatılmayıp yürek deşen mi?
ne güzel de söylemiş Şems-i Tebrîzî .


kendini kaybetmek mi yoksa bulmak mı?
derin sularda boğulmak mı dalmak mı?
neydi herkesin ’aşk’ta arayıp bulamadığı?
insani bir vücuttan çıkıp Hakkı bulmak mı?


aşk’ tendi, adem ile havva da başlayan
’aşk’ muhabbetti Muhammed’den olan
’aşk’ teslimiyetti kaderinde olan.
’aşk’ Hallâc-ı Mansûr du? ’Hamuş’ta son bulan.

yaratılanı sevmekti Yaratandan ötürü
elini semaya açmaktı belki kalp gözünü
ilahiye ulaşmak için ilk adımdı ’aşk’ta beşeri
ölmeden teslim etmekti şu naçiz bedeni.