KİMSE YOKMUŞ
Heyecanlardan eser kalmamış...
Atmayan bir kalp, boş bakan gözler, Umut ha var ha yok, Sessizlik hakim olmuş dört bir yana, Bir tek nefes kalmış alıp verdiği, Direnen sadece o. Fırtınalar dinmiş... Ne varsa yakıp, yıkıp kül etmiş, Yerini fırtına öncesi sessizliğe bırakmış... Kıyametmi kopmuş... Kimsesiz, kalmış tek başına, Bildikleride silinmiş Bilinmez olmuş, Kendini aramış, Kendinden başka, Meğerse kimse yokmuş. Seher Göçmez 05/Şubat/2015/Per/Alanya |