özlem
bir akşam üstüydü ,durgundun yine
vardı düşüncene takılan düşlerin düşünce başına gelen didişmelerinle yine de eyvallah edip gülüşmelerine evine yorgun argın gidişine söz söylemeyeceğim bir daha deyişine yine de bir umut devşirmelerine müsaade ettik ardımızdan yetişmelerine özledim yağmur altında bekleşmelere sen çıkınca görmemiş gibi yapıp sırt dönüşlere maziden kalan , aynı bardaktan su içmelere elin değdi değecek korkusu ve kaçışlara sus anlatma aynı şeyleri deyişin bir kalem kağıt uzağında düşünmelerin şimdi uzaktan seyreylerken seni aşina olduk artık başkalarıyla gülüşmelere |