Gidiyorum
Sözlerin bittiği ülkeden gönüllerden gidiyorum
Geride kalanları terk ediyorum Zamansızlığın insanların açtığı yaralardan kaçıyorum Gidiyorum Kavuşacağım yerde dertlere deva var mı bilmiyorum Zaman en iyi ilaçtı kalmadı ki zaman Vebal ile kuşatılmış nefessiz kalmış aman Zaman gözlerinde yaş dokunamıyor her an Gidiyorum Kavuşacağım yerde dertlere deva var mı bilmiyorum Bana bize dair ne varsa yok oldu birer birer Hani nerede gönülde olması gereken imanlı olan er Döküntü viran yerlerde yaşıyor kalmadı gönüllerde fer Gidiyorum Kavuşacağım yerde dertlere deva var mı bilmiyorum Karanlık yarınlara ışık olamıyoruz Ağlayanların derdine çare bulamıyoruz Yarınlar gayesiz ne getirir bilemiyoruz Gidiyorum Kavuşacağım yerde dertlere deva var mı bilmiyorum Kalemler dermanları yazması gerekirken Dermansız sokaklarda kalmış iken,damlayan kanı yazarken Hecelerle mısralarla gönülleri sarmaz iken Gönül bilekleri prangalı kanıyor iken Gidiyorum Kavuşacağım yerde dertlere deva var mı bilmiyorum Kul Mehmet’im sen gönlündeki güzelliği ortaya ser Belki güzelliği görenler biraz olur iyimser Gönüllere bırakılmayınca ebedi bir eser Var git başka illere çıkar yeni bir eser Gidiyorum Kavuşacağım yerde yeni bir eser çıkar mı bilmiyorum Mehmet Aluç |