Yorgunum sevgili
Yorgunum sevgili
Düşlerim yorgun Hayallerim yorgun Sözcüklerim bile kayboldu Kalemimin rengi soldu Kelebeğim renginde kayboldu Mutlu hüzünlerim Yerini kedere bıraktı Gecem karanlıklarda Uyanırdı ay yüzüne Oda kapkara gökyüzüne Arkadaş oldu Ben şimdi bekleyişlerdeyim Özürüm kendimden kaçtı Kırılgan bir ruhun ipinde Çürüdü koptu Geç kalınmış bir hayatın Çizgisinde dondu buz oldu Şimdi kardan bir adam Hasretinin yangının da Eriyip kayboldu Yorgunum sevdiğim Yorgun hayatın ışığında Işığa kör oldu Bi çare yok artık Ölüm bana kurtuluş Hediyen oldu ...Hakan Kumcular... |