NEYLEYİM
Karanlıkta kalmış yardım bekliyor,
Işığı görmeyen gözü neyleyim. Birinin yanına bini ekliyor, Cevabı olmayan sözü neyleyim. Dağların başından keklik aşırmış Yönünü kaybetmiş aklın şaşırmış Kimisi yanında keklik taşırmış, Kabuğu çıkmayan özü neyleyim. Esaret çekmeyen tutsak salır mı? Erken kalkan derviş yolda kalır mı? Bakır yere düşse sarraf alır mı? Sonunda kül olmuş közü neyleyim. İnsanı ararsan kamilde ara Sana da gelecek demişler sıra Kelebeği vurma çıkınca kıra, Ovası olmayan düzü neyleyim. Aslanlar toplanmış çölün yüzünde Bereket fışkırır suyun gözünde Adam gibi adam durur sözünde, Divanda çalmayan sazı neyleyim. İnsan mayasında toprak yatıyor Benlik kavgasında ocak batıyor Hainler toplanmış vatan satıyor, Çiçekler açmayan güzü neyleyim. DOĞANAY’ım dağlar aşar gelirim Kim iyi, kim kötü ben de bilirim Hak Yolu’na dersen birgün ölürüm, Kuldan utanmayan yüzü neyleyim! Kemal DOĞANAY |
Elin metetmediği beni neyleyim
Allah insaları övmüş yaratmış
Şeytana uyan kulu neyleyim.
Dost kalemden harıka bir şiir okudum
yürel sesinizi yazan güçlü kaleminizi alkışlıyorum hocam
________________________________________________ sonsuz selamlarımla