ŞİİRLERE ŞİİR 3
Madem ki bunalım
Hanginiz vurdunuz duvara başınızı Elinizi mi soktunuz ateşe Biliyorum adınız yalancı sizin Kırdınız sözü gönüllü yerinden İnanç barındırmaz abartı ve bunalım Aldatmayın Av köpeklerinizi besler Tilki koşturursunuz düşüncenizde Ben tanırım sizi Duyun doğrulardan bir kesit daha aktarıyorum Hani gölgelerimizle de oyalanırdık Coşku veren harçlıkla okul önünde dondurma Yetinirdik Çocuktuk O kadardı umut İhaneti içinde barındıran Yoksulluğunu anlatıp yanlarımızı alan kavuştuklarımızın vurgunu çokluk. Ve ne garip ki büyüdükçe indik Çocuklaştık Umuda dar dünyada Hüzne sözüm yok Olgunluktur yerli yerinde tattır hatta nefestir yaşamın boğmacasında Fakat abartı ve bunalım da zayıflığıdır insanın Varsa anlatın sevdanızı bana Şaka Kapsamında tatmin yok ki yaşamın Olmayana yönelmeyin diye söyledim Delinemedi bildiğimizden ötedir kurgunun çeliği,içeriği. Adressiz pusulasız beyhude arayışlarla hayali incitmeyin Neyse neyin ellerini okşamalıyız Ömrün dönemlerine yayarak. Hız vakadır Oyun havalarından neye serüven yaşamın nefesinden. Öylece aştı doğrular bendeki engelini Sonra hiçlik Yani insan sadece kendini doğurur ya da ölür doğuramadan Gereğini belirteyim Telkinle öğreti ve yoksa yasası bilge de boşuna konuşur. Ey dünyanın sahipleri Durun Rezaletini anlattım ya çokluğun Ve duyun Dil yok, lisan yok yani Yürektir anlamı duyuran,doyuran Yaşam harmanını savurdum Elenmiş bilgilerim var İnsanın ve her şeyin rahatı için... Not. Kıramayacağım birinin hatırı üzerine bu şiiri de indirmek zorunda kaldım. Yeniden eyvallah. |