Bir köy ziyaretimizde, genç bir bacımızın evine konuk olduk. bize ayran ikram etti. Sohbet güzeldi.

hele bacım, gel anlat.
düşlerini, dök içini.
dinlerim ben
çok az bilsem de halini.
zaten söze de ne gerek,
göz görür anlayan anlar..

duvarda bir gaz lambası
camının kırık yarısı,
isli isli yanar durur.
yerde iki eski kilim
sevgi dolu her deseni,
doğasından tüm renkleri..
dedi - ben örmüştüm O nu
sonra çeyizime kondu..
bu ne ince bir düşünce
ne zevkli, ne doğru bir görüş,
ve ne düzenli bir örüş...

duvarında da süsü var
bin bir renk küçük parçalar
tek tek gelmiş bir araya
hayat vermiş kumaşlara...

kenarda tahta sedirler,
uzun uzun yastıkları
üstü sıralı minderler
sağlamaktalar rahatı..

.evde herşey öyle güzel
öylesine akça pakça.

bacım bir ara doğruldu
mutfağın yolunu tuttu,
- ayran yaptıydım da bugün
işte bakın, dolu güğüm.
hele bir tas iç, serinle
dinlen, sonra beni dinle...

işte bacım, görüyorsun
beğendin mi bilmem ama
biz hep böyle yaşıyoruz.
tavuğumuz, merkebimiz,
ineklerimiz, kuzumuz...

kendimiz yaparız , yeriz
hazıra konmak bilmeyiz.

çalışmak tek umudumuz,
böylece biz çok mutluyuz...