Bir köy ziyaretimizde gördüğümüz güzel ama epey esmer bir kızımızla tanıştık. çevredekiler kara kız diyorlardı. ondan esinlenmiştim...

adına Kara Kız derler
bir şirin kız yaşardı
yemyeşil ovaların
berrak pınarların
serin, temiz havalı
doğanın kucağında.

kaşları kara, gözleri kara
upuzun saçları karaydı
taptaze tenini bile
kızgın güneş, esen yel
yol yol yakmış, karartmış..
elleri nasır nasır
ayakları çatlamış
dudakları kurumuş...

ama bir gözleri var
görmelisin...
pırıl pırıl
yaşam dolu
iyilik, güzellik dolu
bir yüreği var
ap ak.
düşleri ap aydınlık..

sahi Kara kız
adın yok mudur senin ?
tüm çevren kara kız der
ben de seni öyle tanıdım.
sanırım sen de öyle alıştın ki
bu çağrıya
belki gerçek adını unuttun...

sahi neydi senin adın
neydi kara kız..?

boş ver artık aldırma
adına Kara Kız demişler ne çıkar
düşlerin ap ak senin
yüreğin ap aydınlık.
için, iyilik, güzellik dolu.,
ne çıkar
adına Kara Kız desin
dışları ak
içleri karanlık insanlar...