ANLAMADIN EY YARne hayallerim vardı ikimize dair hepsi yaz boz tahtası gibi silindi yerle yeksan oldu umutlarım yaydan çıkmış bir ok gibiyim seni açık sözlü dobra bilirdim keşke sözde değil özde dürüst olabilseydin ne kadar da içten pazarlıklıymışsın sinsice oyunlarınla gönül eyledin sahte sevgilere karnım tok artık karşıma çıkmaya olacak mı cesaretin bu kaçıncı gelip gitmelerin yüz çevirmelerin hayat dalımdaki son yaprakları da kuruttun yeşermez artık bir daha ona can veren suyun kurudu menbaı seni hatırlamak için bir hatırlamamak için pek çok neden var gözlerimin önünde kaldı iki nemli göz seni hep ilk gördüğüm halinle hatırlamak isterim yüreğime öyle bir akmıştın ki tüm bedenim titremiş erimişti içim rüyalarımın devamlı yatılı misafiriydin sessizce gelir yatağıma süzülürdün bir gülüşünle can bulurdum el ele koşardık bulutlar arasında ben sana yanmakla kalmadım esirin oldum anlasana her şiirimde seni koyuyorum cümlenin en başına kelimeler isyan ediyor eksik yazmama biten aşkımıza isyanımdır yaşadıklarım duy beni gülüşlerinden eksik bırakanım ben bir tek seni sevdim söyle sen hangi yürekte öldürdün unutma canım sabahı olmayan gece yazı olmayan kış yoktur ... Refik 27 . 01 . 2015 İstanbul |
Güzel şiiri beğeniyle okudum kutlarım usta.
Saygılar...