Güverte
Biz seninle denizin ve gökyüzünün buluştuğu o ’sonsuzluk’ diye adlandırdığım ince çizgi gibiyiz
Kimse görmez Kimsecikler bakmaz Yalnızca sen varsan biz oluruz kıyıda Sen bir çocuk edasıyla bulutlara fiyonk takar Gökyüzünün yer yüzümüzü dansa kaldırması gibi sıradan mezeli gecelerimize gişesiz sabahlar tanıtıyorsun Gemiler geri gelip gidiyor martılar üstümüze konmuş sabahı yol kenarı hatıramız Eylül tadında . |