Ne zor bilemezsin sesinle güne veda etmek
Ve tekrar duymak için
Sabahı beklemek
Birden sesinin rengi değişir
seni seviyorum derken
Gitme vaktinin geldiğini hissederim
Bazen şımarırım çocuklar gibi
Biraz daha kal konuşalım diye
Bazen kabullenirim gidişini
Zorunlu gidişlerinin sonu yok
Önce ben kapatırım telefonu
Kulağımda en son cümle kalır
Seni seviyorum ,seni seviyorum
Yankılanır durur kulaklarımda
Sabaha kadar...

Evden içeri giripte kapı kapandığında
Bilirim ki dışarda kalırım
çünkü başka yüz karşılar seni
Düşündükce yüreğim üşür
Bedenim buz tutar
Izdırap dolu saatler başlar
Seni bana getirecek sabahı beklerken
Akreple yelkovan inat yaparcasına
ağır ağır ilerler ...

Gece yalnızlığımı yüzüme vurur
İçimde isyan başlar
İsyanı durdurmak için
Darbe yaparım
Sonunu düşünmeden
Aşkımıza karşı çıkanları
Zindanlara atar İdam ederim
Ta ki ikimiz kalana kadar
Sonra bencillik yaptığımı düşünür
Vazgeçerim.
Payıma düşen yalnızlıkla
Yüreğinin derinliklerinde
Sessizce seni bana getirecek
sabahı beklerim...
Meltem Yıldız
22 :01.2015