bağışlamıyor Tanrı hiçbirimizi
Karmaşalar bizim karmaşalarımız;
kendi başına ifadeden yoksun birlik olmaktan korkan mevcudiyetlerimiz... Hayal ürünü hayatlar yaşıyoruz , yaşar gibi görünüyoruz .Elimizdekiler neden yetmiyor ya da istediklerimiz neden bu kadar uzağımıza düşüyor ? Sorgulamaktan yoksunuz en büyük nedenimizde bu.! K adınız , anneyiz ve üretkeniz ama kırılmış tırnaklarımız kadar yakmıyor canımızı onurumuzun adım adım uzaklaşması. Vişne çürüğünü , pembeyi giyinmiş dudaklarımız konuşamıyor mırıldanıyor. Tövbelere kanıyoruz, ömrümüz rutubetleniyor ve sadece izliyoruz. Ruhumuz hayatımızın kül tablası olmuş derince izler bırakırken yaydığı koku yalnızlaştırıyor. Her kelimemizden öfke , nefret ve kıskançlık akarken masumiyetimiz nereye saklanıyor. Ne zaman bu kadar kirlendik ? Toplasak kaç ruh eder bu kadar beden teslimiyeti abarttık abartalı kimliğimizi gömdük bu ülkenin topraklarına. Ve artık toprak bizden daha temiz , daha üretken .. Yalınayak geziyoruz cam kırıklarında adeta , soğumuzdan taş kesiyor zaman , kangren oluyor hayat kesiliyor birbir her yanından ve şimdi küsüyor bulutlar, küsüyor yağmurlar gitgide çoraklaşıyoruz , kadın olmayı unuturken insanlıktan da çıkıyoruz. Bağışlamıyor hiçbir tanrı şimdi bizi. |