Eylül Ayı GelinceHer yer toz toprak olur, Rüzgarlar eser daha bir hızlı, Yemyeşil bahar mevsimine inat, Yapraklar sararır önce usul usul Ve ardından yere dökülür çaresiz, Geleceği karanlık yola koyulur Eylül ayı gelince... Kuşlar en içli ezgileriyle, Ağıt yakarlar solan güllerin ardından, Acılarını haykırırlar çekinmeksizin. Ne anlayan olur hallerinden, Ne birileri gelip tutar ellerini. Defalarca ölürler batan güneşle, Çırpınıp dururlar gün boyu umutsuz, Eylül ayı gelince... Veda türküleri söylenir, aşk istasyonlarında, Ardı sıra ayrılıklar başlar sıra sıra. Yarınlar koyu karanlık, kalpler yaralı, Umutlar keder yüklü, darmadağın. Damla damla yaşlar süzülür gözlerden, Çaresizlikler filizlenir, ince ince Mendiller ıslanır, gözler nemlenir, Eylül ayı gelince... Mehmet Ali Çıbıklı |
Ardı sıra ayrılıklar başlar sıra sıra.
Yarınlar koyu karanlık, kalpler yaralı,
Umutlar keder yüklü, darmadağın.
Damla damla yaşlar süzülür gözlerden,
Çaresizlikler filizlenir, ince ince
Mendiller ıslanır, gözler nemlenir,
Eylül ayı gelince...
_________________________________
Yokluklara varılan gözyaşlarının eş tutulduğu yağmurlar özlenir,özlem sabırsıkta yenilenir.
Eylül ayı gelince...
Çok hoş bir şiir.
Yüreğinize sağlık.
Saygılarımla...