Baharımı Kaybettimasi erguvan ağaçları baş kaldırdı güneşe güneş küstü gitti dağların ardına saklandı neşe oysa ne güzel ısıtırdı içimizi eserdi yüzümüze ılık ılık meltem rüzgarları nerede şimdi külden bile kıvılcım saçan yürek harları zaman zaman durulan zaman zaman kuduran nerede şimdi eski yılların deli divane asi sevdaları nazlı yüreklerin edaları yoruldum ey hayat tütmez oldu gönül ocağım boş kaldı ana kucağım avucuma çizilen kader çizgisi oysa neler anlatmış avucum da gizliymiş viran kentimin çıkmaz sokakları benim gibi yıkık harabe bir kentin içinde savruluyorum izbe dik yokuşların da zemheri ayazında kavruluyorum jumbolu dökük evlerden sarkan buz saçakları keder heybemin içinde çınlıyor ahuzar haykırışlar yakarışlar delip geçiyor zamanın güzel anılarını nerede şimdi balkonlardan sarkan sarmaşık güller cıvıl cıvıl aşkla ötüşen bülbüller nazlı nazlı salınan aşkı anımsatan kırmızı gelincikler ya o mis kokan karanfiller ruhumun dar ağacında asılı şimdi baharlar yüreğimin enkazında kaldı tüm güzellikler ömrümden buhar olup uçup gitti yıllar gözlerimde tütüyor eski güzel anılar ah! ah ki ne ah! şimdi ah değil af zamanı tevekküle sığınma anı avucumda ki kader çizgilerini sabır gözyaşlarımla yıkadım şükür denizine yelken açtı kaybolan baharlarım dünleri umutla aşılayıp taze filizlerle geri dönecek baharlara güzel yarınlara mis kokulu çiçekler açacak.... Nazlı Hüzünyıldızı |