ROBİNSON CRUSOE
Issız bir ada’dan,
Uzaklaşmaya çalışan bir saldı benimkisi. Gömleğim olmuş yelkenim, Ellerim olmuş küreğim. Tıpkı robinson crusoe misali. Bazen bulutların yansıması denize vurur, Uçtuğumu sanırım,buruk bir sevinçle. Gözlerim dümenim oluverir. Kollarım kanatlarım. Güneş o kadar güzel vuruyor ki suya. Bazen o suyun beni boğacağına, Bahaneler arıyor insan inanmaya. Bakıyorum da, hala kara gözükmedi ufukta. Umudum olmuş yelkenim. Yüreğim olmuş dümenim. Olsun be... Hiç yoktan yüreğimin istediği yere giderim. |