İZMİR GİBİ
Vücudum hastalık saçıyor dünyaya,
Soğuk bir pazarın öğlen ardında... Oysa yeni bir başlangıç lazım bana, Hastalıklardan kurtulduğum, İçimi ısıtan birçift gözün aydınlığında. Öyle birçift göz ki bu, Tüm kötülükleri,tüm hastalıkları bir bakışıyla süpürsün benden. Bana lazım olan sevdiğim mevsimlerde,sevdiğim insanların sıcaklığı. Bitkinlik, Sarıyor şu sıralar her yanımı, Kurtulamadığım yapışkan hastalığımın yan etkisiyle... Çıkarıp vucudumdan bir atlet gibi, Fırtalıp atmak istedikçe yapışan hastalığımı... Çıkarıp bir tümör gibi atmak istedikçe aklımdakileri... At başlı bir yaşam benimkisi, Asi Bir okadarda kavga dolu... Ateşim kendimi yakıyor , Kendi kendimin içinde kavruluyorum... İzmir kadar berrak kalbim olsada, Uzak şehirlerin isimleriyle dolu gönül mabedim... İsmini telafus edemediğim şehirler... Uzak kentlerdeki, Bana çok uzak olan otogar hüzünleriyle dolu yüreğim. İnsanın kelepçeleri her zaman demirden olmuyor bilsemde, Çözemediğim tek kelepçedir güzel kara gözlerin. Kavgam gözlerindeki benle, Oradan bakdığın bana kızgınlığım... Oysa izmir kadar berrak be içim. İzmir kadar demokrat yüreğim, İzmir kadar değişken isteklerim... Kar çiçeği senin yüreğin bana, Dağların eteklerindeki sert serinlik bakışların... Bekle beni diyeceğim bir şehirde değilsin artık, Bekleyeceğim bir kent değil artık izmir... Bitirdiğimiz bu sevginin utancında eziliyorum şimdi... Hayaller ne sonraya, Ne şimdiye kaldı... Hayaller gözünü yumdu, Kör artık ellerimde... Bu pazar, Bu soğuk, Kış günü, Hastalık ve olmaz hayaller vucumdumda,yapışkan ve sıkıcı.brn |