Dönmediler
Bir zamanlar benim de bir ailem vardı
En çok da beni severlerdi Ömrünün baharını bizlere verdi Her baharın bir kışı vardı Hava bulutluydu akşam tez oldu Zalim felek acımasızca örmüştü ağını Yaşamı doymamıştı işler bitmemişti dinlemedi Düşünemediler geride kalanın halini Katlanmak zorunda kaldı kara toprağın fendini Bizlerden daha samimi oldular toprak ve taşlarla Erkenden dönüşü olmayan yolculuğa çıkacak ne vardı, Daha önce gidenlerin hangisinden haber geldi Biliniyor ki bu gidişin dönüşü yoktu Her zamanki gibi çabalar boşuna bileti kesilmişti Hangi giden işini bitirmişti hepsi de yarıda kesti Hepsinin gözü arkada hepsi gönülsüzdü Yine de kefen hocaların acımasız ellerinde Ve yine evin içi kalabalıktı Giydirdiler son kez beyaz elbisesini Götürdüler büyük üzüntü ve yas ile Bırakıp geldiler bir daha gelmeyecek bir yere Baş sağlığı dilediler gözyaşları ile Hiçbir giden gibi onlar da dönmediler geriye dönmediler geriye |