Annesiz Anne
Anneciğim...
Anne.. Söylemeyi en çok sevdiğim, ama kimseye söyleyemediğim iki kelime. Seni düşünerek uyudum Geceler boyu. ’Annem’ diye uyandım rüyalardan Sensiz sabahlara. Hayalin bile ne güzel anneciğim, Seni tanınıdığım resimlerinden. Yatamadım dizlerine, Yakın olamadım sıcaklığına, Papatyalar takamadım saçlarına Seremedim gülleri yollarına Anne. Benim canım Annem, Göz açarken dünyaya ben Çığlıklar içinde, Sen yüzümü göremedin bile. Bu mu adaletin dünya? Var mı annesiz kalmak doğduğunda? Ne biçim hediye bu böyle Anneler Günü’nde verdiğin anneme? Yaşlar dolar gözlerime, Bir boşluk büyür içimde. Annesiz bir anneyim şimdi Anneler Günü’nde. |