BU NE AFAT ALLAHIM
Şöyle düşündüm de
Aralık giderken gözü yaşlıydı Boşuna akmadı ağlamamış demek ki Hissetmiş gelen fırtınayı Ah ocak ah Bu ne afat bu asabilik böyle Kar kış boran Attırdın tozu dumanı Kar dağları oluştu kapandı yollar Denizler kudurdu dalgalar Dağlara özendi sanki Nasılda kabardı savruldu yollara Yollarda olanlar öldü korkudan Arabalar gidemedi karlardan Ağaçlar boyun büktü Karın ağırlığından Rabbim nedir bu afat Kimin suçu günahı Var ki Yaşanıyor bunlar Soğuklar desen ayrı Küçük kuşlar dolanıyor Aç ve çaresiz Esmeye görsün rüzgar Bırakmıyor dam çatı Yorgun düştü gönüller bu çaresizliğe Kurtarma ekipleri Çalışıyor gece gündüz Yardımcı olmaya çaresizlere Ah ocak Sen böyle değildin de Ne oldu bu yıl sana Tabi ki rabbimin emri bunlar Rabbim afatından sana sığınıyoruz Bak sel olup akıyor sular Kıyamet alametimi Bütün bunlar Ayşe karan |
yine nefes şiirdi duyguların
tebriklerim kocaman
selamlarımın en tazesinden... uzaklardan...