KARLAR DÜŞER YALNIZLIĞIMA ...bembeyaz bir güne merhaba diyorken lapa lapa yağan karlar altında dolaşırım ertelenmiş düşlerimle ben... sokakların sevecen beyazlığına baktıkça üşümüş kuşların masum çaresizliğine çocukların yuvasız kalmışlığına içlenirim... yeşilin uykusuna yatmış ağaçların yalnızlığı gözlerime düşer bıraktığın mekanlar ellerime ayazlar değdikçe yedi tepede yanaklarımdan süzülen yaşlarım buzlaşır sensiz !.. yolcu vapurları Eminönü’nden yol aldıkça martılar kanadında yumuşacık karlar taşır hayallerimin has bahçelerine karlar düşerken sıcaklığın beyaz örtülerde baharları yaşatır... soluklanan çocukların garip bakışlarında galata köprüsünden geçerken olsaydın yanımda el ele tutuşup çıksaydık Cağaloğlu yokuşuna kızaklarla kaysaydık çocuklar gibi şen, dertsiz... melekler şehrine bereketler getiren karlara uzanıp kalsaydık nur beyazına gömülene dek! ah İstanbul, yalnızlıklarda koymasaydın beni de pencereden ötelere mahzun bakışlar düşürmeseydim! kumrular gibi çaresizliklerde koymasaydın ah İstanbul ayrılıklarımda sessizce bembeyaza bürünmüşsün İstanbul dağlarınla, tepelerinle, mekanlarınla süt beyazı İstanbul davetinle getir uzakların koynuna saklı kalmış bir tanemi... Bahar Tülay Kıran 2008 |
Sevgilerimle...