KADİM MİRASŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Anneme...
Ben gamım pinhan tutardım, (*)
Dert söylemez âdem idim. Gamdan çalkanan gözlerim Tutamadım sen tut gayrı. Teleğinde al mürekkep, Gül okudu diken mektep. Bülbül gözü yoldadır hep, Tutamadım sen tut gayrı. Ölüm denen kadim miras, Düşünürdüm biraz biraz. Candan tatlı cânan durmaz, Tutamadım sen tut gayrı. (*) Bu mısra Fuzuli’nin bir gazelinden alıntıdır. |