Devran
Yağmur gibi yağdı günler haftalar
Ömürden sel gibi geçti aylar yıllar Ne adımı hatırlayan kaldı, ne dost var Ne kapımı çalan kaldı, ne de vefalı yâr Akarmış her nehir kendi mecrasında Yanarmış her ömür kendi sevdasında Düşündükçe deli oluyor insan Geride hiçbir şey kalmamış onca yıldan Boşuna mı geçmiş bunca zaman? Benim içinde dönerken bir kez devran Ne yalan şeymiş şu koskoca ömür Hep böyle boşu boşuna mı ölünür? |