YALNIZ İNSAN
Doğarken yalnız doğan insan
Ağlar yalnızlığına daha yeni doğmuş bir bebek iken Gidecek eller kollar arar Yalnız kalınca gözyaşlarıyla annesini arar Hep bir arayış Hep bir korku Yalnızlığın korkusudur bu Yalnız büyür insan Annesi babası olsa da Çığlık çığlık büyüyen bu yalnızlığa Kimse meydan okuyamaz Ne ana ne baba Yaşar insan böylesine yalnız Sonra biri gelir Yalnızlığın yerine onu koyar yalnız insan Onu yalnızlığı kadar severken Yalnızlığı kadar da korkar kaybetmekten Ve kaybeder de onu Onun yalnızlığı olmadığını anlar Yalnızlık hep başucundadır çünkü Her insan şanslı olmayabilir Diğerlerinden geri de kalabilir bazı şeylere Sevemez bazen Sevmek onun için suç teşkil eder O yüzden cesareti de yoktur o kişinin Her şeyden yoksun yaşar Yalın ve yalnız... |