DENİZ KOKULUM...ÖYLE BİR DÜĞÜM Kİ ARAMIZDA YAŞANANLAR; BENİM YÜREĞİM ACIYOR, SEN KAYBETTİĞİN VAKİTLERE YANIYORSUN.... KEŞKE BÜTÜN BUNLARI İÇİMDE SAKLASAYDIM; KİMSELER DUYMADAN ,BİLMEDEN.... BÜTÜN YIKINTILAR , FIRTINALAR BENİM ESERİM OLSAYDI.... YAZMASAYDIM SATIR SATIR SOL YANIMI GÖZLERİNE... AÇMASAYDIM EN GİZİMİ... HİÇ BENİM OLMASAYDIN... TENİM TENİME KARIŞMASAYDI BİR GECE VAKTİ... KOKUN YASTIĞIMDA KALMASAYDI... O GÜZEL ELLERİN TARAMASAYDI SAÇLARIMI... VE ÇIRILÇIPLAK YÜZMESEYDİK AŞIK OLDUĞUMUZ MAVİDE.. DAR AĞACINA YAR OLSAYDIM DA; KEŞKE BENİ SEVDİĞİNİ HİÇ SÖYLEMESEYDİN.. DUDAKLARINDAN YIKILIŞIMI DUYMAK KADAR ACI OLMAZDI DENİZ KOKULUM... ZUHAL |
sonrasında kalan
kabin dibine çökmüş tortular gibidir
keşkelere
belkilere mahkümdür...
yaşananlar iyiki yaşandı demek
ve pişman olmamak belkileri mağlup etmektir...
ben öyle yaptığım zamanlar
ve anıları sorgulamadığımda çok huzur buluyorum..
bunlar benim görüşlerimdir...
şiirin anımsattığı
ve sorgulattığı düşüncelerimdir.kimseyi bağlaamasın...
sayılarımla...