Prangalı Ellerim
Seni sevmek istedim,
Sözlerden ırak, Gecenin en karanlık yerinde. Ufaldı gözlerimin karası. Sendin, yüreğimin kıpırdayan her teli, Nöbetimin içinde. Bir an, gökkubbe, Evimin çatısı kadar küçük geldi gözüme. Her srsıntıda biraz daha uyandım. Baktım, karınca kadar küçüktün, Prangalı ellerimde. Tuttuğum asker nöbeti idi, dimdiktim. Çektiğim, sevda nöbeti, Eğri büğrü bedenim. Bir uçta sevdalar kıpır kıpır, Diğer uçta, vazgeçemediğim tüfeğim. Düşman ’dur’a uymazsa vurulacak, bilir. Sevdan, her durda, biraz daha derinleşir. Bir taş, bir taş daha basarım yüreğime, Bilirsin, VATAN, her sevdadan önce gelir. |
Vatan olur da Koçyiğitleri olmazmı.
Tek anlamadığım prangalı eller.Anladıysam da çok derine gider boyumu aşarda şaşarım diye şaire bırakırım.
Bu kadar yazan şairin bir bildiği var elbet.
Resim de bir özlemi müjdeliyor sanki
Sevgi ve Selamla