VADEM DOLMADAN
Uzanır bazen yokluğun koynunda uyurum
Kimim ki kimsesiz bir yolda kendimi kendim de bulurum Durup dünyama bakınca koca bir boşluk olurum Olurum olmaz yerlerde kendimden geçer kaybolurum Kıskıvrak sıkışır ruhum kösesinde hayatin, Kaybolmuş ve yıkık bir hayatin kenarında dururum İnler ruhumdaki kıvılcım, İnler kâinat. Ey kâhin! Dünyaya gelişim değil ki kabahat. Ey Rabbim! Diyemem ki ben al bastan yarat. Hamd-u senalar sanadır ki nefes almaktayım her an Bedenimden çekilmedi ruhum Kısa da olsa var demek ki zaman Kapasa ruhum cehennem başını cennet secdeye iman ateşi sarsa vadem dolmadan.... |