HEYHAT
Bir karanlığın ortasındayım dört tarafım zifiri
Fırtınalar kopuyor içimde ben sadece dinliyorum Üzerine pervaneler uçuşan bir mum misali Yanıyorum ve sanki damla damla eriyorum Çektiklerim bilmem hangi günahın sonucu Gençliğinde ihtiyarlamış yorgun bedenim Medet mi umarsın benden yoksa ey yolcu Buz kesti ellerim ayaklarım tutmuyor benim Dökülür gözden yaşlar meğer boşaymış fani aşklar Heyhat, giderken anladı hep bunu insanoğlu Uzanıp yattığı yerden eski günleri düşler Dünya koca bir yalan ölümse değişmez bir doğru Serhat Alp GENÇ 02.01.2015 |